พอพวกเราแก่ พวกเราจะเป็นผู้ใหญ่อย่างไร ให้บุตรหลานรัก

[Prichas]

อยู่ไปนานๆให้บุตรหลานยกย่องรัก ไม่ใช่ว่าอยู่นานเพราะทานข้าว แต่ว่าเมื่อแก่ขึ้นแล้ว

จงดำเนินชีวิตให้แฮปปี้เยอะขึ้น ตามอายุของเรา เช่นนี้ชีวิตจะสุขมากมาย

1. แก่ขึ้น แต่ว่าจำต้องรู้จักตั ดจิตใจ

บางสิ่งเมื่อสู ญเสี ยไปแล้ว ก็อย่าได้ยึดติด ปล่อยวาง คิดให้ได้ว่าเดิมทีมันก็มิได้เป็นของเราอยู่แล้ว

และก็วันสุดท้ายในชีวิต คุณก็เอาอะไรไปมิได้แม่แต่อย่างเดียว ต้องตั ดดวงใจให้ได้ในสิ่งที่สู ญไปแล้ว แล้วจะมีความสุขกับสิ่งที่ยังมีอยู่ได้

2. เมื่ออายุมากขึ้น ให้รู้จักปลง

ควรปล่อยวางเรื่องราวบางอย่าง ที่จำเป็นที่จะต้องปล่อย ใจของมนุษย์แบกรับได้อย่างจำกั ด อย่ามัวแต่ฝังใจ

ปล่อยวางตำแหน่ง ฐานะที่เคยดำรง วางอดีต แล้วต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตในขณะนี้ ให้เป็นสุขในวัยชราซะ

3. จำเป็นที่จะต้องรู้จัก วางอารมณ์

สังคมในอดีตกาล ก็มีความย ากของคนภายในอดีตกาลเช่นเดียวกัน ส่วนสังคมในขณะนี้ ก็มีความย ากของคนภายในเดี๋ยวนี้

ฉะนั้น อย่าเอาความนึกคิดของเรามาเป็นที่ตั้ง ไม่สบอารมณ์อะไร ก็ว่าบุตรหลานเอาความนึกคิดตนเป็นที่ตั้ง


ถ้าเกิดทำแบบนั้นกาลครั้งหนึ่ง ความดีงามจะหายไปกาลครั้งหนึ่งเลยล่ะ บุญบารมีของลูกหลานหายไปส่วนหนึ่งส่วนใด


นั่นเพราะพ่อแม่เป็นพระพรหมของลูก ถ้าคอยแช่ ง ด่ า บุตรหลานจะเจริญก้าวหน้าได้ยังไง

4. อายุมากขึ้น เปรียบเทียบดังไม้ใกล้ฝั่ง

ตั ณหาจะต้องต่ำลง ความโล ภ โกรธ หลง ต้องลด คุณความดีความสุขุมจึงควรมากเพิ่มขึ้นนะ

ความกรุณา ขอความปรานี มุทิตา อุเบกขา ต้องมากมาย เตือนตนเองไว้เสมอว่า อยู่ให้ลูกหลานเคารพรัก

ไม่ใช่ว่า อยู่ให้บุตรหลานเขา หวา ดกลั วกระทั่งบุตรหลาน ไม่มีผู้ใดอย ากเข้าใกล้

5. ต้องรู้จักวางมือ ปล่อยวาง

คุณไม่มีทางดำเนินงานไปได้ตลอดหรอกนะ หรืออยู่ดูแลลูกหลานไปกระทั่งวันสุดท้าย

โดยเหตุนี้ จำเป็นต้องรู้จักวางมือ ลูกหลานมีบุญวาสนา เขาทางเดินของลูกหลานเอง


ถ้าหากคิดแทนไปหมดทั้งหมดทุกอย่างเลย คุณนั่นแหละที่จะอ่อนล้าตลอดไป เพราะเหตุว่าวันหนึ่งที่คุณจากไป


พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อได้ยังไงล่ะ การรู้จักวางมือเป็นการฝึก เชื่อใจในลูกหลานของพวกเรา แล้วก็เป็นการช่วยเหลือเขาไปในตัวด้วย
ผู้ใหญ่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13553/