​​​​​​​เรื่องเล่าผี!!

[Tawanida]

เรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในตอนวัยมัธยม ที่ด้วยความซุกซน รวมทั้งค่อนข้างซน จนถึงทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่อาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในตอนมัธยมอยู่เลย ซึ่งโรงเรียนที่ผมเรียนนั้นออกจะที่จะเก่า และแก่ไม่น้อยกว่า 100 ปีซึ่งถือว่าเป็นอีกหนึ่งโรงเรียน ที่มีประวัติศาสตร์ที่มาที่ไปอย่างนาน จึงไม่แปลกใจที่จะมีเรื่องมีราวร้อนๆอย่างงี้ เกิดขึ้นแต่ไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งหมดของโรงเรียน ถูกเก็บไว้ในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในหอประชุม โดยในห้องนอกจากอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรคุณครู ประดับประดาอยู่ ที่ผนังน่าจะแทบๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งผู้ใดกันที่เป็นอาจารย์สายการเล่าเรียน หรือเปล่าใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากยุคใกล้ๆอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีอยู่ ซึ่งคนไหนกันที่มีเซ้นส์ก็จะทราบได้ในทันทีว่า ห้องพวกนี้มีพลังงาน บางสิ่งอยู่แน่นอน


ซึ่งทุกคนในสถานที่เรียนต่างเข้าใจกันดีอยู่แล้ว ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างน่าขนลุก อย่างมาก แม้กระนั้นดูเหมือนด้วยความดื้อ ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็พูดได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบผู้หญิง ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวกลุ่มนี้ เปลี่ยนเป็นเรื่องขำขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนหรือมากล่าวเล่าเกินจริง จนไม่ได้คิดอะไรเยอะแยะนักนั่นเอง


แม้กระนั้นแล้วเย็นวันหนึ่ง ในตอนใกล้สอบสถานศึกษาได้จัดการ ปิดสถานที่เรียนไว ก็เลยทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับสหายๆเพื่อคอยเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน เราได้ทำไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จำเป็นต้องนั่งรอคอยครูที่บันไดข้างเวทีแต่ว่าอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องผี

พวกเราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน และก็ความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้บอกว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ภายในห้องกันแน่ ก็เลยทำให้หัวหน้าห้องของเรา ได้เดินเข้าไปมองที่ห้องกับกลายเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ทางเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ แล้วก็เป็นเพลงที่สัมผัสได้ในทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีทั้งยังชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงช่วงเวลาเย็นที่เงียบมากของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและก็เริ่มน่าสยดสยองขึ้น ก็เลยทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและก็สร้างอารมณ์มาคุ ให้กับเพื่อนพ้องๆต่างทุกคนเงียบกันหมด แล้วก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆสหายสตรี ในห้องเริ่มมีลักษณะอาการสั่นกลัว แล้วก็ร้องไห้ในทันทีทันใด และผมมั่นอกมั่นใจได้เลยว่ามันต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่นอน และรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม แล้วก็ได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้าการันตีเลยว่า เพลงที่เราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกเล่นเพลงขึ้น และก็รู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่สามารถชี้แจงได้ เรื่องเล่าผี

แต่ด้วยความไวคึกคะนองของผม ที่ดูเหมือนกับว่ายังคงขำขัน กับเพื่อนฝูงผู้หญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรล้นหลามนัก และไม่ใช่คนที่กลัวเรื่องอะไรแบบงี้ หรือ โลกสวยมากมายก่ายกอง นักผมเลยบอกเพื่อนพ้องไปว่าช่างเถอะหรอกพวกคุณครู ในเครื่องดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เนื่องจากว่าหอประชุมนั้น ค่อนข้างที่จะเงียบแล้วก็เปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องผี

แต่ว่าดูเหมือนว่าบรรยากาศจะมิได้ดีขึ้นเลย สหายๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้และสั่นกลัว และก็ผมก็นึกในใจว่า เพราะเหตุใดพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ด้วยบรรยากาศ ก็อาจเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นคงจะไม่อาจจะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกไม่ถูกด้วยเหมือนกัน 

แม้กระนั้นต่อไป ประมาณ 10 กว่านาทีหลังจากที่เราได้ยินเสียงดนตรีอยู่ๆร้อยกรองประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องและด้วยความตกอกตกใจ พร้อมทั้งประตูห้องเปิดออกมาทั้งๆที่ปลอดคนอยู่ข้างในห้อง ซึ่งผมหันไปมองดูก็ไม่เห็นใครกันแน่อยู่ด้วย อย่างเดียวกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่มิได้นัดต่างโหวกเหวกโวยวาย และกรีดกันด้วยความกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว รวมทั้งผมเป็นผู้เดียวที่ดูเข้าไป ในห้องก็มิได้มองเห็นอะไรแต่อยู่ๆก็มองเห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ซึ่งผมทราบได้ในทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างแน่นอน รวมทั้งมันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เล่าเรื่องผี

หลังจากที่มีเสียงกรีดร้อง แล้วก็ดังทั้งยังสถานศึกษา จนกระทั่งทำให้พวกคุณครูแล้วก็คุณครูต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นรวมทั้งเราก็ได้ กระทำเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง จนกระทั่งทำให้ครูที่สถานศึกษานั้น ต่างมองหน้ากันรวมทั้งบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆเดี๋ยววันพรุ่ง พวกเราจะทำบุญสุนทานใหญ่กันเลยดีกว่า...

ต่อไปเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย หากเรียนดนตรีไทยจริงๆเราจะเอาอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีมาไว้ที่บนเวที แล้วก็จะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก แม้คุณครูจะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน และก็ไม่ยอมรับอาจารย์ทันทีทันใดหรือรวมไปถึงการขนของ หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็ควรต้องไปกันครั้งละหลายท่านอีกด้วย 

จากนั้นเรื่องราวเหล่านี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่และก็เกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานกลุ่มอย่างแน่นอน เพราะเพื่อนพ้องกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อคอยเข้าเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง รวมทั้งเรื่องนี้ก็กลายเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องผี �������เรื่องผี